Ετικέτες

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Εγώ & Εσύ Μαζί... ~ Χάρις ~

Ποτέ δεν ήμουν από τα παιδιά που έδιναν τα παιχνίδια τους σε άλλα. Ή το να πάρεις φαγητό από το πιάτο μου... ούτε γι' αστείο...! Δεν. Γενικά δε μοιράζομαι. "Μπράβο Χαρούλα, υπέρβαση...", σκέφτομαι. Πρέπει να είναι από τις ελάχιστες φορές που νιώθω ανάγκη να συνεργαστώ με κάποιον χωρίς να φοβάμαι ότι "θα μου τα χαλάσει όλα". 

Δε θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση. Με τη Μυρτώ μας χωρίζει μια δεκαετία αλλά μας ενώνει ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος... Και μετά η απώλεια... Και μετά εγώ κι αυτή μαζί... Και από τότε ένα, ο ανθρωπός μου, αυτή. Αυτή που δε με φοβίζει, δε με κρίνει, δε με απογοητεύει. Και ενώ στην όψη τόσο μικρή και εύθραυστη, με μια δύναμη που με εκπλήσσει κάθε μα κάθε φορά! Το στήριγμα στα γόνατά μου όταν λυγίζουν, ο άνθρωπος που όταν λέω "καλά είμαι", από τη φωνή μου καταλαβαίνει κ ανοίγει αγκαλιά για μένα...

Με λέει αφελή καμιά φορά, ανοίγομαι λέει εύκολα τους ανθρώπους κ πληγώνομαι... Δε θα σταματήσω Μυρτώ μου να πιστεύω στους ανθρώπους, γιατί αυτό ακριβώς πριν 7 χρόνια έβαλε εσένα στη ζωή μου... Και, να είσαι σίγουρη, εγώ, εσένα, δε σ' αλλάζω... μ' ακούς..? Να μ' ακούς, εγώ είμαι η μεγαλύτερη.. καμιά φορά... ;-)


1 σχόλιο: