Πάντα θαύμαζα αυτό το "κουμπάκι" του ύπνου που έχουν ορισμένοι.. Κατεβάζουν ρολά.. κλειδώνουν σκέψεις.. και.. είναι ώρα για ύπνο. Όταν έτσι εκ περιτροπής είναι όλα καλά.. θέλω να τα απολαύσω.. όταν πάλι δεν είναι, σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι μέχρι να βρω λύσεις.. που ίσως δεν έρχονται ποτέ. Τίποτε άλλωστε δεν εξαρτάται μόνο από μένα κι από τον καθένα που βασανίζεται να βρει διέξοδο σε ό,τι τον απασχολεί. Είμαστε όλοι άρρηκτα συναισθηματικά εξαρτώμενοι από τους ανθρώπους με τους οποίους συνδεόμαστε προσωπικά. Είναι πάλι άλλες βραδιές.. που τις αγαπώ ιδιαίτερα για την ησυχία τους.. για ένα ποτήρι κρασί.. γλυκιές μελωδίες κι ένα καλό βιβλίο συντροφιά.. Πόσο θα ήθελα να κοιμάμαι και ξαπλώνοντας να μη με απασχολεί το παραμικρό.. κάπου διάβαζα πως ευτυχισμένος είναι εκείνος που όταν βραδιάζει δεν του λείπει τίποτα. Ευτυχισμένος!.. Άλλη κουβέντα αυτή, θα την ανοίξουμε κάποια στιγμή. Το έχω πάρει απόφαση.. δε θα τα πάω ποτέ καλά μαζί του.. Είναι που δεν έχω και τον έλεγχο στα όνειρά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου