"Το δικό σου το λίγο" ~ Μυρτώ

"Το δικό μου το πολύ πως να χωρέσει στο δικό σου το λίγο! Κι οι δυο μας δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα. Όμως μέσα σ' αυτό το λίγο σου, σ' αυτό το περιορισμένο σου, είχα την κακοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν." Γράφει η λατρεμένη Μάρω Βαμβουνάκη.. Όταν μιλώ για τις σκιές αυτές που με πυρπόλησαν μιλώ για χειρονομίες.. αρώματα.. βλέμματα.. χαμόγελα που με στιγμάτισαν.. επειδή ακριβώς ξέφευγαν από τον έλεγχό σου.. κι ήταν ό,τι αγάπησα σε σένα. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη λέξη κακοτυχία.. για την ακρίβεια νιώθω τυχερή που τα χάριζες σε μένα.. νιώθω πως μόνο εγώ τα έχω δει.. κι ας μη συνάδει η σκέψη αυτή με τη λογική.. Δε βαριέσαι; Μια ζωή εγώ αυτήν έχω σύμμαχο στις πράξεις μου.. ας είναι μέσα στην καρδιά μου εχθρός.

Όσο για το λίγο σου.. πάντα έτσι ήταν.. αντικειμενικά δίχως να κρυβόμαστε.. πάντα πιο λίγος.. πάντα πιο πίσω.. πάντα στο φάλτσο.. Τώρα.. μεταξύ μας.. οι δυο-τρεις παρενθέσεις, δε μετράνε.. Αντιλαμβάνομαι τελικά δεν την αποχωρίζομαι.. η λογική είναι πάλι εδώ. Μάλλον με προστατεύει..  Ξέρεις με τα χρόνια το ενοχικό μου σύνδρομο πήγε περίπατο.. Πάντα ταλαντευόμουν μαζί σου τον αυθορμητισμό μου ή για να είμαι πιο σαφής την έλλειψή του.. όμως δε μετανιώνω. Πάντα εγώ στο πολύ κι εσύ στο λιγότερο.. και τότε.. τότε καταλαβαίνεις πόσο πολύ θα πονούσε έτσι δεν είναι; πόσο ψυχοφθόρο θα ήταν.. Στην τελευταία μας συνάντηση..Θυμάσαι; Στο είπα.. Χαίρομαι που ζω αυτό μαζί σου.. Χαίρομαι που δεν ήμουν ποτέ και δε θα είμαι κανονικά μαζί σου.. με τη συμβατική έννοια.. Χαίρομαι που προχώρησα τη ζωή μου.. που βρήκα το λιμάνι μου.. που καταστάλαξα.. εσύ βεβαίως παραμένεις το "εξαιρετικό".. συνάμα με το απαγορευμένο.. ριζώνεις μέσα μου.. και το απολαμβάνεις. Για λίγο τα έχασες.. για λίγο αφήνεσαι όταν μιλάς για μένα και τον "άλλον".. Αλλά μάντεψε πάλι λίγο είναι.. κι αυτό το κατιτίς παραπάνω.. δεν ξέρω αν είναι ζήλια για τα κεκτημένα, εγωισμός, ή τελικά συναίσθημα. Δεν το ψάχνω.. οι στιγμές μας .. είναι ανείπωτα όμορφες.. αρκούμαι σε αυτές.. αρκούμαι σε σένα όπως σε έχω.. όπως με έχεις κι εσύ.. δίχως απαιτήσεις..