"Για φαντάσου.." ~ Μυρτώ

Είναι που κάποιες στιγμές, σ' αναζητώ τόσο δυνατά.. κλείνω τα μάτια και σχεδόν νιώθω τα χείλη σου στα δικά μου, ο ήχος της φωνής σου.. κι αυτό το χαμόγελο.. Η πόρτα του αυτοκινήτου που κλείνει πίσω σου και λίγο αργότερα εγώ στην αγκαλιά σου.. Κι έχω φυλαχτό την τελευταία φορά ώσπου να έρθει η επόμενη.. είναι που σε διώχνω τη μέρα αλλά το βράδυ εισβάλλεις αδιάκριτα με τόσο θράσος στα όνειρά μου.. κι απαιτείς τη θέση σου και τα συναισθήματά μου..

Είναι που κρατά τόσο λίγο κι αυτό το κάνει τόσο πολύ.. είναι που δεν μπορώ να είμαι μαζί σου.. είναι που δεν μπορείς παραπάνω από όσα δίνεις. Κάπου τον ζηλεύεις.. έτσι με φράσεις ελαφριές και χαριτωμένες το δείχνεις.. κάπου αμφιβάλλεις και λες "αν μ' αγαπάς ακόμα τότε.." Κι εγώ δεν απαντώ.. δεν απαντώ γιατί εσύ πρώτος μου έμαθες, όταν παίζαμε με καθαρά χαρτιά, όταν δεν ήσουν δεύτερος αλλά ο ένας, πως δεν υπάρχει "πάντα" να διασφαλίσει κανένα "σ' αγαπώ".. δεν υπάρχει έρωτας.. δεν υπάρχει έρωτας άφθαρτος, μέσα στην καθημερινότητα, μέσα σ' ένα σπίτι.. κι αν φτάσαμε στο άλλο άκρο.. πια δεν πειράζει ούτε εμένα. Άλλωστε όπως κάπου διάβασα, εσένα δε σε χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη. Σε χρειάζομαι για να μου φέρνεις έρωτα.. καρδιοχτύπι. Κι αν η αδυναμία που σου έχω τόσα χρόνια παραμένει.. κι αν σ' αγαπώ σήμερα.. αύριο δεν ξέρω. Αυτό το καρδιοχτύπι όμως να ξέρεις.. δε θα πάψει.
Όσο γράφω σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσα εάν την επόμενη φορά που με έβλεπες έλεγες "Μη φεύγεις, δε με νοιάζει αν πρέπει.. μείνε μαζί μου.." λες; να χανόταν η μαγεία; να γινόμασταν συμβατικοί; ίσως και να έφευγα.. ίσως τελικά δε θέλω το ακούσω.. Για φαντάσου..