Ετικέτες

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Stairs wanted, heaven awaits! ~ Χάρις ~

Πεταλούδες! Τόσες δε θυμάμαι ποτέ πριν! Και ζουν ανάμεσά μας! Και αν είμαστε τυχεροί, και μέσα μας... Αγγλικό ρητό, γι' αυτό τόσο "ξενέρωτα" περιγράφει τέτοιο βάσανο!

Και πώς το λένε να δεις... Ναι μωρέ, αυτό που φεύγουν αναστεναγμοί και χαμόγελα και ενίοτε μικροί παραλογισμοί που απαιτούν (ή παρακαλούν για..) λίγη επιβεβαίωση? Αυτό που κάθεσαι λίγο παραπάνω μπροστά στον καθρέφτη γιατί ξαφνικά έχει φωνή και σου λέει ότι εσύ είσαι η πιο όμορφη απ' όλες? Αυτό τελοσπάντων που όσο και να απεχθάνεσαι την κτητικότητα, έχεις ανάγκη να μπορείς να πεις ή ν' ακούσεις "μου ανήκεις γαμώτο", και ας μην, και ας τίποτα, ποτέ, με τίποτα? Αυτό.



Και με πιάνω once again να κάνω κουβέντα μ' εμένα (ανησυχήσω γιατρέ μου...) Έλα τώρα και χειρίσου το να σε δω! Αντράκι σε θέλω! Το δεδομένο ένα... Οι πεταλούδες δεν έρχονται με οδηγίες χειρισμού, σε γεμίζουν ως πάνω, κ πριν το καταλάβεις σε πετάνε στα βαθιά και σου λένε "κολύμπα"! Πες το ντε! Παραδέξου πως οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές θεραπεύονται με έναν κ μόνο τρόπο! Πες πως θέλεις το απόλυτο κ αυτό θα το 'χεις μόνο όταν τον τραβήξεις απ' τον γιακά πάνω σου κ ξεκολλήσετε 3 μερόνυχτα μετά! (Just did I guess...)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου