"Εσύ με ξέρεις πιο πολύ.." ~Μυρτώ

Όταν άκουσα αυτό το τραγούδι η μορφή της Χάριτος (θα γελάσει κάπου εδώ.. ξέρω!) μου ήρθε στο νου.. είναι ακριβώς για το στίχο αυτό, που λέει " τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ.. Όταν η νύχτα μ΄έστελνε στα στέκια της ερήμου.. για σένα ήταν πάντα απλό.. να ψάξεις να με βρεις." Πόσο ανεκτίμητο..
Είναι η αδερφή, που ποτέ δεν είχα και επέλεξα να έχω, ούσα μοναχοπαίδι.. 
Ο πιο τρυφερός άνθρωπος που "ξέχασε" να μεγαλώσει.. Έτσι ήθελε.. Δεν της αρέσει βλέπεις.. ο κόσμος των μεγάλων.. όσο τα παραμύθια που τις ψιθυρίζουν..
Είναι ο άνθρωπος μου, δίχως δεύτερη σκέψη.. είναι μια ανοιχτή αγκαλιά και με τα βιώματα μας, αδιάψευστους μάρτυρες,  το ξέρω.. θα είναι πάντα. Με νιώθει.. δίχως λέξεις και περιττές κουβέντες.. είναι ο βράχος που στηρίζομαι όταν "χάνομαι".. Είναι το χέρι που θα κρατά το δικό μου.. σα μια αιώνια, σφιχτή, ιδιαίτερη, αξέχαστη,   
-Χειραψία-..
Λέει.. είμαι ωμά ειλικρινής.. δεν της αρέσει αυτό. Θα συνεχίσω να είμαι γιατί σ' αγαπώ..!
Στον άνθρωπο που ξέρει όλες τις "πληγές" και τις "γρατζουνιές" τις ψυχής μου.. 
Στη Χαρούλα μου..